ტერმინი ორმაგობა ცოტა ხნის წინ კვლავ და ისევ გამოიყენებოდა ადამიანთა მრავალფეროვნების მიერ. თუმცა, ბევრს ჯერ კიდევ გაუგებარია, თუ რას ნიშნავს სინამდვილეში ტერმინი ორმაგობა, რა არის ეს ყველაფერი და რამდენად აყალიბებს ის ჩვენს ყოველდღიურ ცხოვრებას. სიტყვა ორმაგობა მომდინარეობს ლათინურიდან (dualis) და სიტყვასიტყვით ნიშნავს ორმაგობას ან ორის შემცველობას. ძირითადად, ორმაგობა ნიშნავს სამყაროს, რომელიც თავის მხრივ იყოფა 2 პოლუსად, ორმაგად. ცხელი - ცივი, კაცი - ქალი, სიყვარული - სიძულვილი, კაცი - ქალი, სული - ეგო, კარგი - ცუდი და ა.შ. მაგრამ საბოლოოდ ეს არც ისე მარტივია. ამაზე გაცილებით მეტია ორმაგობა და ამ სტატიაში მე უფრო დეტალურად განვიხილავ ამის შესახებ.
დუალიტარული სამყაროს შექმნა
დუალიტარული სახელმწიფოები არსებობდნენ ჩვენი არსებობის დასაწყისიდან. კაცობრიობა ყოველთვის მოქმედებდა დუალისტური შაბლონებიდან და ყოფდა მოვლენებს, მოვლენებს, ადამიანებს და აზრებს დადებით ან უარყოფით მდგომარეობებად. ორმაგობის ეს თამაში შენარჩუნებულია რამდენიმე ფაქტორით. Ერთის მხრივ ორმაგობა ჩნდება ჩვენი ცნობიერებიდან. ადამიანის მთელი ცხოვრება, ყველაფერი, რისი წარმოდგენაც შეიძლება, ყოველი ჩადენილი ქმედება და ყველაფერი, რაც მოხდება, საბოლოო ჯამში მხოლოდ საკუთარი ცნობიერების და მისგან წარმოშობილი აზრების შედეგია. თქვენ ხვდებით მეგობარს მხოლოდ იმიტომ, რომ პირველად გაიფიქრეთ ეს სცენარი. თქვენ წარმოიდგინეთ ამ ადამიანთან შეხვედრა და შემდეგ გააცნობიერეთ ეს აზრი მოქმედების ჩადენით. ყველაფერი ფიქრებიდან მოდის. ადამიანის მთელი ცხოვრება მხოლოდ საკუთარი წარმოსახვის პროდუქტია, საკუთარი ცნობიერების გონებრივი პროექცია. ცნობიერება არსებითად არის სივრცე-დროული და პოლარობისგან თავისუფალი, რის გამოც ცნობიერება ყოველ წამს ფართოვდება და მუდმივად ფართოვდება ახალი გამოცდილებით, რაც თავის მხრივ შეიძლება გამოიძახოს ჩვენი აზრების სახით. ორმაგობა ამ კონტექსტში წარმოიქმნება ჩვენი ცნობიერებიდან, რადგან ჩვენ ვიყენებთ საკუთარ წარმოსახვას, რომ დავყოთ საგნები კარგზე ან ცუდზე, დადებითად ან უარყოფითად. მაგრამ ცნობიერება არ არის არსებითად დუალისტური მდგომარეობა. ცნობიერება არც მამაკაცია და არც ქალი, არ შეიძლება დაბერდეს და არის მხოლოდ ინსტრუმენტი, რომელსაც ვიყენებთ ცხოვრების გამოცდილებისთვის. მიუხედავად ამისა, ჩვენ ყოველდღიურად განვიცდით დუალისტურ სამყაროს, ვაფასებთ მოვლენებს და ვახარისხებთ მათ კარგსა თუ ცუდში. ამის რამდენიმე მიზეზი არსებობს. ჩვენ ადამიანები მუდმივ ბრძოლაში ვართ სულსა და ეგოისტურ გონებას შორის. სული პასუხისმგებელია პოზიტიური აზრებისა და მოქმედებების გენერირებაზე, ხოლო ეგო წარმოქმნის უარყოფით, ენერგიულად მკვრივ მდგომარეობებს. ამიტომ ჩვენი სული იყოფა პოზიტიურ მდგომარეობებად და ეგო უარყოფით მდგომარეობებად. საკუთარი ცნობიერება, საკუთარი აზროვნების მატარებელი ყოველთვის მიმართულია ამ პოლუსებიდან. ან იყენებთ თქვენს ცნობიერებას პოზიტიური რეალობის (სულის) შესაქმნელად, ან ქმნით უარყოფით, ენერგიულად მკვრივ რეალობას (ეგოს).
დუალიტარული სახელმწიფოების დასასრული
ეს ცვლილება, რომელიც ამ კონტექსტში ასევე ხშირად განიხილება, როგორც შინაგანი ბრძოლა, საბოლოოდ მიგვიყვანს ადამიანების ნეგატიურ ან პოზიტიურ მოვლენებად ისევ და ისევ დაყოფამდე. ეგო არის ადამიანის მხოლოდ ნაწილი, რომელიც მიგვიყვანს ნეგატიური რეალობის შესაქმნელად. ყველა ნეგატიური ემოცია, იქნება ეს ტკივილი, სევდა, შიში, ბრაზი, სიძულვილი და მსგავსი ემოციები, ამ გონებიდან მოდის. თუმცა, მერწყულის ამჟამინდელ ხანაში ადამიანები კვლავ იწყებენ თავიანთი ეგოისტური გონების დაშლას, რათა შეძლონ ექსკლუზიურად პოზიტიური რეალობის შექმნა. ეს გარემოება საბოლოოდ მივყავართ იმ ფაქტს, რომ რაღაც მომენტში ჩვენ ყველა ჩვენს განსჯას ვტოვებთ და აღარ ვაფასებთ საგნებს, აღარ ვყოფთ საგნებს კარგზე ან ცუდზე. დროთა განმავლობაში ადამიანი უარს ამბობს ამგვარ აზროვნებაზე და ისევ პოულობს საკუთარ შინაგან ნამდვილ მეს, რაც ნიშნავს, რომ სამყაროს მხოლოდ პოზიტიური თვალებით უყურებს. ადამიანი აღარ იყოფა კარგსა და ცუდზე, დადებითად თუ უარყოფითად, რადგან მთლიანობაში მხოლოდ დადებით, უმაღლეს, ღვთაებრივ ასპექტს ხედავს. ამის შემდეგ ადამიანი აღიარებს, რომ მთელი არსებობა თავისთავად მხოლოდ სივრცე-დროული, პოლარობისგან თავისუფალი გამოხატულებაა. ყველა არამატერიალური და მატერიალური მდგომარეობა ძირითადად მხოლოდ ყოვლისმომცველი ცნობიერების გამოხატულებაა. ყველა ადამიანს აქვს ამ ცნობიერების ნაწილი და მისი მეშვეობით გამოხატავს საკუთარ ცხოვრებას. რა თქმა უნდა, ამ თვალსაზრისით არის, მაგალითად, მამრობითი და მდედრობითი გამონათქვამები, დადებითი და უარყოფითი ნაწილები, მაგრამ რადგან ყველაფერი პოლარობის გარეშე მდგომარეობიდან იღებს სათავეს, მთელი ცხოვრების ძირითად საფუძველს არ გააჩნია ორმაგი.
2 განსხვავებული პოლუსი, რომლებიც მთლიანობაში ერთია!
შეხედეთ ქალებსა და კაცებს, რაც არ უნდა განსხვავებულები იყვნენ ისინი, ბოლოს და ბოლოს, ისინი მხოლოდ სტრუქტურის პროდუქტია, რომელსაც არ აქვს ორმაგობა მის ბირთვში, სრულიად ნეიტრალური ცნობიერების გამოხატულება. ორი საპირისპირო, რომლებიც ერთად ქმნიან მთლიანობას. ეს მონეტას ჰგავს, ორივე მხარე განსხვავებულია, თუმცა ორივე მხარე ქმნის მთლიანს, ერთ მონეტას. ეს ცოდნა ასევე მნიშვნელოვანია იმისთვის, რომ შეძლოს საკუთარი რეინკარნაციის ციკლის გარღვევა ან ამ მიზანთან მიახლოება. რაღაც მომენტში თქვენ ხსნით ყველა დაბლოკვას და პროგრამირებას, აყენებთ საკუთარ თავს მდუმარე დამკვირვებლის მდგომარეობაში და მხოლოდ ღვთაებრივ ნაპერწკალს ხედავთ მთელ არსებობაში, ყოველ შეხვედრაში და ყველა ადამიანში.
ამ გაგებით ადამიანი აღარ განსჯის, უგულებელყოფს ყველა განსჯას და ხედავს სამყაროს ისეთად, როგორიც არის, როგორც გიგანტური ცნობიერების გამოხატულება, რომელიც ინდივიდუალიზაციას უკეთებს ინკარნაციის გზით, განიცდის საკუთარ თავს, რათა კვლავ დაეუფლოს ცხოვრების ორმაგობას. ამ თვალსაზრისით იყავი ჯანმრთელი, ბედნიერი და იცხოვრე ჰარმონიაში.
ბედნიერი ვარ ნებისმიერი მხარდაჭერით ❤
მაგრამ ორმაგობა ცუდი არ არის, არა, თუ ორივე მხარე ერთიანად გვესმის? და მე მჯერა, რომ ეგოსაც თავისი ადგილი აქვს მასში, ისევე როგორც სამყაროში ყველაფერს თავისი ადგილი აქვს. თუ მე მსურს ბრძოლის დათმობა, მაშინ უნდა შევწყვიტო ბრძოლა. ასე რომ, ასევე შეწყვიტე ჩემს ეგოსთან ბრძოლა და ჩართე იგი ჩემს საერთო არსებაში, ისევე როგორც სურვილი, რომ სხვები კარგად აკეთებდნენ. დიფერენცირების უნარის გარეშე ადამიანებს ნამდვილად ვერაფერს მივცემ, ერთს ეს მეორეს მსგავსად სჭირდება. ეს ჩემი მრწამსია, სხვა რწმენაც დაშვებულია, მაგრამ ეს ყველაზე მშვიდად გრძნობს თავს პირადად ჩემთვის. არა ჩხუბის შემდეგ.